فرهاد عزيز شما در آن كامنت برق آسايتان مرا با تنى چند از ديگر وبلاگيان اين سايت در يك صف قرار داده چنين نوشتيد:
“دیر زمانیست که ثابت شده بورغون و باییندیر و قلی تبریزی و وطنداش و مارالان و… هیچ مشکلی با رژیم جمهوری اسلامی ندارند. نهایت خواسته انان فقط ترکی حرف زدن و خواندن و نوشتن است و نهایتا ارضا شدن حس ناسیونالیستی قومی و قبیله ای یا بقول امروزیش ملی!!!! . همین”
ما ابتدا پس از آنكه دو تا شاخ گنده روى كله مبارك مان در آورديم و دليلش هم كامنت شما نبوده بلكه اين اواخر گويا من به چنين مرضى دچار شده ام، خواستم به شما بگويم كه اين “ما” كه شما منظورتان است از نظر من حداقل در سه جبهه بزرگ مبارزه جانانه اى را پيش مى برد و منظورم در نهايت ترك ها بودند. و گرنه من از سوى خودم حرف مى زنم و اميدوارم هيچ كس هم مثل من فكر نكند و حرف نزند و گرنه انحصارى بودنش از بين مى رود. حالا خودمانيم كجا ثابت شده كه من مشکلی با رژیم جمهوری اسلامی ندا رم. اگر واقعا اينطور است كه شما مى گوييد پس بفرما من يكى اينجا ول معطلم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر