آميرزاى عزيز ،نوشته ايد براى شما هيچ چيز مقدس نيست. اتفاقا فكر ميكنم در اينجا، بدون اينكه بخواهم بقول شما زياد آكروبات بازى كنم با هم هم عقيده ايم. اما گستاخى به خرج داده و ميگويم من در اين امر از شما پيگير ترم!
شما به اصرار ميخواهيد از من بشنويد اگر سوار اتوبوسى بشويد كه راننده اش من باشم مقصد نهايى
كدام است و دو آلترناتيو پيش پاى من مى گذاريد: آذربايجان با ايران ويا بدون ايران. من هم در پاسخ گفتم نمى دانم شكل نهايى مقصد چگونه است ولى مى توانم ايستگاه هاى اول را براى خودم تصور كنم. بيشترش را نه من مى توانم ونه ديگران، همانگونه كه هيچكس نمى داند در صورت كنار رفتن آخوند ها از قدرت چه خواهد شد.
من ميگويم اين سوال شما نه فعلا زمينه طرح عينى دارد و نه كمكى به كسى ميكند. يك سوال فرضى ميكنيد و كل خواسته ها و مطالبات انسانى يك گروه بزرگ از انسانها را زيرسوال مى بريد با وقوف به اين امر كه اين نوع تفكر خريدار دارد. شما با اصرارتان بر روى اين سوال و دو شقه كردن كل قضيه كه آقاى نگاهى هم آن را متذكر شد، داريد يك چيز مجازى را تا سر حد يك موضوع مقدس ارتقا مى دهيد.
با ايران و يا بدون ايران مى شود مرز بين كافر ومومن. هر كس كه كافر شد تكليفش مشخص است. من دقيقا مخالف چنين برخورد و ديدى هستم. اين متد برخورد به حركت هاى اجتماعى به قضاوت نادرست مى انجامد چرا كه اصلا با خواسته ها و مطالبات كارى ندارد بلكه موضوعاتى مطرح ميكند كه ربطى به مشكلات ندارند. مثلا وقتى خمينى همه را از دم تيغ ميگذارند ،مى گويد او ضد امپرياليست است پس سكوت كنيم.
من مى گويم اين قدر روى اين موضوع كه شايد هيچگاه مطرح نشود سرمايه گذارى نكنيم. شما حتى حاضر نيستيد تا ايستگاه اول هم بياييد با وجود وقوف به اين امر كه هر لحضه مى توانيد از اتوبوس پياده شويد.
ترك ها حداقل يك اتوبوس قراضه و كوچكى را راه انداخته اند كه بشود با آن يكى دو ايستگاه رفت. آيا اتوبوس ديگرى هم مى بينيد كه براى يكى دو ايستگاه بعدى بنزين كافى داشته باشد؟ شرط عقل حكم مى كند براى جا نماندن فعلا سوار اتوبوس حى و حاضر شد و هر موقع اتوبوس بهترى آمد، عوضش كرد.
اين سوال شما و اين نوع نگرش به موضوع، همه كس و همه چيز را به دو بخش تقسيم ميكند: يا با ما ويا بر عليه ما. و بدينگونه است كه اين تفكر خواستار سركوب كسانى مى شود كه خواستار آزادى زبان مادريشان هستند. آيا شباهتى با سياست حزب توده كه چندروز پيش نقدش مى كرديد، نمى بينيد. چرا مشكلات موجود در كوچه و خيابان را ول ميكنيد و سراغ يك سرى فرضياتى ميرويد كه هيچ پايه و اساسى ندارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر