ايركانديشن

دوستان عزيز و مسافران اتوبوس پت پتى ما اعم از مرددان و مصممان، ما هنوز صندلى خالى داريم و تا از شهر خارج نشده ايم مسافر جمع ميكنيم و يورغون گلويش درد گرفته از بس كه براى جذب علاقمندان به سفر فرياد زده و من هم دارم از فرط بوق زدن باطرى ضعيف تر از ضعيف مان را خالى ميكنم،گر چه اين انرژى را در طول راه لازم داريم. متاسفانه برخى از علاقمندان به سفر كه هنوز دو دل هستند، به كيفيت اتوبوس ما ايراد دارند كه ايركانديشن ندارد، پرده هايش بو ميدهد، از صندلى هايش گرد و خاك بلند مى شود و از اين جور نق زدن آنها. اما در نظر نمى گيرند كه قيمت بليط ما هم به همان نسبت پايين است و ما پول تمام سفر را يك جا نمى گيريم. هر كس به تعداد ايستگاه هاى طى كرده پول مى پردازد. ولى اگر كسى را قصد مسافرتى نباشد بهترين آفر ها هم كارساز نيستند. رولز رويس هم كه بياوريد فايده ندارد. ما مسافران اتوبوس به مانند روستاييان جوان و بى بضاعت و فاقد دور نما هاى اميد دهنده هستيم و مجبوريم راه بيفتيم. كسى كه در شهر بزرگ و پولدار نشسته و مرسدس سوار مى شود و امكانات زندگى خوبى را دارد چرا اصلا بايد سوار اتوبوس ما شود. راستى پس چرا خود آنها اتوبوسى ندارند. اصلا قصد سفر دارند و يا فقط حرفش هست.