روز بيست و ششم آوريل، سالروز حادثه نيروگاه هسته اى چرنوبيل واقع در اوكراين است. در طى اين فاجعه درسال ١٩٨٦ ميلادى، انسان هاى بسيارى كه رقم آن هيچگاه به درستى مشخص نشد به هلاكت رسيده واشعه هاى بسيار زيانبار آن حتى به اروپا نيز رسيدند. در پى انفجار رآكتور و آزاد شدن اشعه هاى اتمى، تمام گياهان، جنگل ها و مزارع آلوده شده و ريزش برف و باران و رسوب آنها آب هاى زمينى را نيز آلوده ساخت. حيواناتى كه از گياهان تغذيه مى كردند اشعه ها را وارد بدن خود كردند و به اين ترتيب چرخه طبيعى، انباشته از اشعات كشنده گرديد كه تا هزاران سال از بين نخواهد رفت. پيامدهاى ناگوار اجتماعى، فرهنگى و روانى و اثرات وخيم آن در آينده، قابل توصيف و سنجش نيست. پس از اين حادثه تمام دنيا به هلاكت بار بودن اخذ انرژى از طريق نيروگاه هاى اتمى پى برد و حركت هاى مردمى بر عليه آن شدت گرفتند.
بر خلاف تصور عام، توليد برق از طريق نيروگاه هاى اتمى براى انسان ها خطرناكترين و براى محيط زيست بدترين گزينه است. چرخه توليد ميله هاى اتمى براى اخذ انرژى گرمايى، پيچيده و حامل خطرات بزرگى براى كاركنان و عموم است. انتقال اين مواد از مراكز توليد و غنى سازى به نيروگاه ها، تمام مناطق اطراف را تحت تاثير اشعه هاى زيان بار قرار مى دهد. زباله هاى اتمى، ماه ها پس از مصرف، آن اندازه تشعشع بالايى دارند كه در ابتدا در خود نيروگاه ودر داخل محافظ ويژه نگاهدارى و براى حمل به محل هاى نگاهدارى "ابدى" آماده مى شوند. اين زباله ها صدها هزار سال اشعه زيان بار دارند و به همين دليل بزرگترين مشكل توليد انرژى هسته اى را تشكيل مى دهند. هيچ جاى امنى وجود ندارد تا بتوان زباله ها را در آنجا براى صدهزار سال آينده انبار كرد. حوادث طبيعى در پوسته زمين قابل پيش بينى نيستند و به همين دليل زباله هاى اتمى ريسك بزرگى براى موجودات زنده و گياهان به شمار مى روند.
خطرات بى شمار و فاجعه بار حول انرژى اتمى بسيارى از كشورها را بر آن داشته تا در باره توليد برق از طريق نيروگاه هاى اتمى بطور جدى تجديد نظر كنند. سازمان هاى مردمى و بويزه ساكنان اطراف موسسات اتمى و خود نيروگاه ها بيش از همه به مخالفت با اين نوع توليد برق برخاسته و سياستمدارها را تشويق به پيدا كردن راه هاى ديگرى از جمله استفاده از انرژي خورشيد و باد مى كنند. اينگونه طرح ها و پروژه ها سال هاست كه آغاز شده و با نيروى بزرگى در حال گسترش است.
حال سوال اينجاست كه آيا حاكميت جمهورى اسلامى اينگونه فاكت ها را نمى شناسد؟ چرا در كشورى كه انرژي خورشيد و باد به وفور وجود دارد هيچ پروژه اى جدى براى توليد برق از آنها وجود ندارد؟ چرا رژيم جمهورى اسلامى تا اين اندازه روى استفاده از انرژى اتمى اصرار دارد؟ چرا وقتى اروپايى ها به فكر توليد برق در آفريقابه وسيله نور خورشيد و انتقال آن به كشورهاى خود هستند، جمهورى اسلامى كه دو كوير بزرگ و آفتابى دارد به فكر تقليد اين ايده ها نمى افتد. چرا در كناره هاى همين كوير ها كه باد هميشه در حال وزيدن است دولتمردان اسلامى به فكر نصب گسترده نيروگاه هاى بادى نمى افتند؟ آيا هدف واقعا توليد برق است؟ اگر كسى سرش را زير برف فرو نكرده باشد مى داند كه هدف مردان جمهورى اسلامى دستيابى به تكنولوژى ساخت بمب اتمى است تا بتوانند باآن قدرت خود را ابدى كنند و به زعم خودشان احدى قادر نباشد به آنها بگويد بالاى چشمت ابروست. تفسيرى كه آقايان از آيات آسمانى دارند و آن قدرت الهى كه به ديده خودشان جانشينش در زمين هستند و عملكردهاى ساليان دراز قدرتمداريشان، هيچ شكى باقى نمى گذارد كه آنها هدفشان ساختن بمب است.
دولت اسلامى تهران به دليل سياستهاى غلط اتمى اش، در آينده با مشكلات و محدوديت هاى فزاينده اى در سطح بين المللى روبرو خواهد شد. تحريم ها در درجه نخست مردم عادى و بويژه مناطق غير فارس نشين را تحت فشار قرارخواهد داد چرا كه محدوديت ها در آن نقاط انعكاس جدى پيدا نمى كنند. آذربايجان تاكنون نه تنها هيچ نفعى از سياست هاى ماجراجويانه اتمى جمهورى اسلامى نبرده بلكه در آينده نيز فقط زيان هاى اقتصادى و مضرات ناشى از تحريم هاى بين المللى نصيبش خواهد شد. ايجاد هرگونه موسسات و يا نيروگاه اتمى در خاك آذربايجان تنها به زيان ملت آذربايجان خواهد بود چرا كه مديريت پايين جمهورى اسلامى خطرات حوادث ناگوار را بالا خواهد برد. آذربايجان بايد حساب خود را از قداره بندى اتمى مركز جدا كرده و خط خود را در اين مناقشه نيز با تهران، چه حكومت و چه اپوزيسيون اتم دوست آن، متمايز كند.
خاك آذربايجان بايد مبرا و پاك از بازى هاى اتمى جمهورى اسلامى بماند. ما را به اتم شما اميدى نيست، شر مرسانيد. كوچكترين اشتباه در مراحل توليد، غنى سازى، مصرف و انبار كردن مواد هسته اىن مناطق بزرگى از سرزمين ما را بلا استفاده كرده و منجر به نابودى انسانها و ثروت هاى ملى خواهد شد. حركت ملى آذربايجان بايد راه خود را آشكارا از راه كج اتمى حكومت مركزى جدا ساخته و بر توليد برق از راه هاى نوين و كم خطر تاكيد كند.
بر خلاف تصور عام، توليد برق از طريق نيروگاه هاى اتمى براى انسان ها خطرناكترين و براى محيط زيست بدترين گزينه است. چرخه توليد ميله هاى اتمى براى اخذ انرژى گرمايى، پيچيده و حامل خطرات بزرگى براى كاركنان و عموم است. انتقال اين مواد از مراكز توليد و غنى سازى به نيروگاه ها، تمام مناطق اطراف را تحت تاثير اشعه هاى زيان بار قرار مى دهد. زباله هاى اتمى، ماه ها پس از مصرف، آن اندازه تشعشع بالايى دارند كه در ابتدا در خود نيروگاه ودر داخل محافظ ويژه نگاهدارى و براى حمل به محل هاى نگاهدارى "ابدى" آماده مى شوند. اين زباله ها صدها هزار سال اشعه زيان بار دارند و به همين دليل بزرگترين مشكل توليد انرژى هسته اى را تشكيل مى دهند. هيچ جاى امنى وجود ندارد تا بتوان زباله ها را در آنجا براى صدهزار سال آينده انبار كرد. حوادث طبيعى در پوسته زمين قابل پيش بينى نيستند و به همين دليل زباله هاى اتمى ريسك بزرگى براى موجودات زنده و گياهان به شمار مى روند.
خطرات بى شمار و فاجعه بار حول انرژى اتمى بسيارى از كشورها را بر آن داشته تا در باره توليد برق از طريق نيروگاه هاى اتمى بطور جدى تجديد نظر كنند. سازمان هاى مردمى و بويزه ساكنان اطراف موسسات اتمى و خود نيروگاه ها بيش از همه به مخالفت با اين نوع توليد برق برخاسته و سياستمدارها را تشويق به پيدا كردن راه هاى ديگرى از جمله استفاده از انرژي خورشيد و باد مى كنند. اينگونه طرح ها و پروژه ها سال هاست كه آغاز شده و با نيروى بزرگى در حال گسترش است.
حال سوال اينجاست كه آيا حاكميت جمهورى اسلامى اينگونه فاكت ها را نمى شناسد؟ چرا در كشورى كه انرژي خورشيد و باد به وفور وجود دارد هيچ پروژه اى جدى براى توليد برق از آنها وجود ندارد؟ چرا رژيم جمهورى اسلامى تا اين اندازه روى استفاده از انرژى اتمى اصرار دارد؟ چرا وقتى اروپايى ها به فكر توليد برق در آفريقابه وسيله نور خورشيد و انتقال آن به كشورهاى خود هستند، جمهورى اسلامى كه دو كوير بزرگ و آفتابى دارد به فكر تقليد اين ايده ها نمى افتد. چرا در كناره هاى همين كوير ها كه باد هميشه در حال وزيدن است دولتمردان اسلامى به فكر نصب گسترده نيروگاه هاى بادى نمى افتند؟ آيا هدف واقعا توليد برق است؟ اگر كسى سرش را زير برف فرو نكرده باشد مى داند كه هدف مردان جمهورى اسلامى دستيابى به تكنولوژى ساخت بمب اتمى است تا بتوانند باآن قدرت خود را ابدى كنند و به زعم خودشان احدى قادر نباشد به آنها بگويد بالاى چشمت ابروست. تفسيرى كه آقايان از آيات آسمانى دارند و آن قدرت الهى كه به ديده خودشان جانشينش در زمين هستند و عملكردهاى ساليان دراز قدرتمداريشان، هيچ شكى باقى نمى گذارد كه آنها هدفشان ساختن بمب است.
دولت اسلامى تهران به دليل سياستهاى غلط اتمى اش، در آينده با مشكلات و محدوديت هاى فزاينده اى در سطح بين المللى روبرو خواهد شد. تحريم ها در درجه نخست مردم عادى و بويژه مناطق غير فارس نشين را تحت فشار قرارخواهد داد چرا كه محدوديت ها در آن نقاط انعكاس جدى پيدا نمى كنند. آذربايجان تاكنون نه تنها هيچ نفعى از سياست هاى ماجراجويانه اتمى جمهورى اسلامى نبرده بلكه در آينده نيز فقط زيان هاى اقتصادى و مضرات ناشى از تحريم هاى بين المللى نصيبش خواهد شد. ايجاد هرگونه موسسات و يا نيروگاه اتمى در خاك آذربايجان تنها به زيان ملت آذربايجان خواهد بود چرا كه مديريت پايين جمهورى اسلامى خطرات حوادث ناگوار را بالا خواهد برد. آذربايجان بايد حساب خود را از قداره بندى اتمى مركز جدا كرده و خط خود را در اين مناقشه نيز با تهران، چه حكومت و چه اپوزيسيون اتم دوست آن، متمايز كند.
خاك آذربايجان بايد مبرا و پاك از بازى هاى اتمى جمهورى اسلامى بماند. ما را به اتم شما اميدى نيست، شر مرسانيد. كوچكترين اشتباه در مراحل توليد، غنى سازى، مصرف و انبار كردن مواد هسته اىن مناطق بزرگى از سرزمين ما را بلا استفاده كرده و منجر به نابودى انسانها و ثروت هاى ملى خواهد شد. حركت ملى آذربايجان بايد راه خود را آشكارا از راه كج اتمى حكومت مركزى جدا ساخته و بر توليد برق از راه هاى نوين و كم خطر تاكيد كند.
