نماینده

...عزيز، فكر ميكنم قبلا هم گفته ام كه در مناطق مختلف ايران شرايط بسيار متفاوتى وجود دارد و اين دقيقا تاييد نظر شماست كه همانطور كه نوشته ايد مردم هیچ تعصبی در نوشهر بر سر ترک و فارس بودن نماینده ندارند اما در ماهشهر و اهواز و سولدوز قضيه بر عكس است. اين خود نشانى كوچك از تنش واختلافاتى است كه به عينه وجود دارد و بدون بحث آشكار و علت يابى آنها، نمى توان راه حلى هم پيدا كرد. مردم سنندج آنگونه فكر نمى كنند كه مردم شيراز و مردم رشت هم نظرات ديگرى دارند تا مردم يزد. در اينكه “باید مراقبت کنیم که جنبش هویت طلبی نوک پیکان مبارزاتش را متوجه باقی هموطنان غیر ترک نکند و به ایجاد دشمنی بین اقوام و صف بندی میان آنها نیانجامد” شكى نيست و اساس تمام مبارزت در هر كجا و يا ازسوى هر كس دقيقا همين بايد باشد كه گفته ايد. هدف زدودن زور و تحميل و برچيدن سياست بر مبناى حقيقت مطلق است. من عميقا به هدف شما مبنى بر “ساختن ایرانی آزاد و دموکرات برای همه ایرانیان” احترام ميگذارم. و اميدوارم كه اين خواسته روزى به تحقق برسد. اما من برخلاف برخى از دوستان ديگر(منظورم شما نيستيد) كه نقادان و نظريه پردازان باتجربه و ماهرى هستند ميگويم حداقل بصورت خيلى عمومى بما بگوييد كه چگونه ميخواهيم به اين آرزو جامه عمل بپوشانيم. ميگوييد هر كس با اين حكومت به هر نحوى همكارى كرد مطرود است. ميگوييد هر كس در انتخابات شركت كرد مذموم است. ميگوييد هر كس به يك آخوند سلام كرد مرتجع است. ميگوييد هر كس اصلاح طلب است ديروز خود عامل رژيم بوده است. ميگوييد هر كس هر چه خواست فعلا منتظر باشد. ميگوييد حق تعيين سرنوشت براى همسايه خوب است. با اين ترتيب انتظار نداشته باشيد من برايتان كف بزنم. من حامى مبارزه ملل ايرانى براى كسب حقوقشان هستم و ميدانم كه زمينه چنين مبارزه اى وجود دارد و آرزوى جوانى نيست. اما ديگران لطفا بگويند چرا مخالف پارلمان هاى محلى هستند. چرا مخالف اداره امور بدست مردم محلى هستند. چرا مخالف استقلال مردم محلى در پيشبرد سياست هاى فرهنگى و زبانى و تعليم و تربيتى هستند. چرا نبايد بلوچها خودشان نمايندگان خودشان رااز بين خودشان انتخاب كنند و هميشه منتظر بمانند كه آقا بالا سر ها از تهران فرستاده شوند.
با حلوا حلوا گفتن دهان شيرين نمى شود. تا كسى راهكار هاى مشخص براى عملى كردن نظرات سياسى اش ارايه ندهد راهش را به تنهايى خواهد پيمود.