عالم قاسموف (Alim Qasimov)

عالم قاسموف (Alim Qasimov): روزنامه آلماني فرانكفورتر آلگماينه در نقدى بر كنسرت او در چند سال قبل در آلمان چنين مى نويسد: “قاسموف در درام آوازه خوانى منفجر مى شود، سالتوى عجيب ميزند، از فضا هاى فوقانى، هم چون پرنده اى شكارى به اعماق سقوط ميكند و سپس به شيوه اى برازنده به سوى رهايى به پرواز در مى آيد”. اين روزنامه او را معجزه صدايى مى داند. مجله فولك روتس در مورد او مى نويسد: “يكى از بزرگترين خواننده هاى سده: اگر ميخواهيد يك كشفى واقعى كنيد به صداى عالم قاسموف گوش فرا دهيد”. لوموند فرانسوى او را يكى از بزرگترين صدا هاى دنيا مى داند. نيويورك تايمز ميگويد اين “معجزه از آذربايجان” موفق شده است “جايزه نوبل موزيك” را از آن خود سازد. منظور جايزه بين المللى نفيس يونسكو براى موزيك است (IMC-Unesco musik prize) كه قاسموف در سال ١٩٩٩ ميلادى مفتخر به اخذ آن گرديد. هفته نامه تسايت آلمانى او را “استاد بزرگ صنف خود” مينامد كه جوايز متعددى را دريافت كرده است. لوموند مى نويسد هنگامى كه به نواهايى كه حنجره او را ترك ميكنند گوش فرا مى دهي، انگشت به دهان ميمانى: صداى پر تنش او نيرويى عظيم در خود نهفته دارد، تا ناشناخته ها اوج ميگيرد، تا به همان ميزان با نواهاى نايى به شگفتى وا دارد. در اين بين او ووكاليزه باور نكردينش را به بازى ميگيرد، نه از روى هوس خوش قريحگى، بلكه خود را قادر ميسازد تا حالت روحى اش را بيان كند و معناى عميق سخنانش را بازگو كند. قاسموف بايد درد را همچون يك از خود بيخود شده حس كند تا بتواند آن را به نجم آورد. بزودى نام او همچون نصرت فاتح عليخان در همه جا خواهددرخشيد.” بسيارى او را حثى بعنوان بهترين خواننده دنيا مى بينند. جان دورينگ متخصص موزيك آسياى ميانه چنين عنوانى را دور از واقعيت نمى داند و ميگويد “شايد اين قضاوت در مورد قاسموف درست باشد اگر ما عواملى چون هنر آهنگسازى مودال و بديهه سازى، نيروى ووكاليزاسيون، انتخاب اشعار، وضوح وروشنى در اداى آنها و ارثباط آن با ملودى و تنوع و اسپونتنيتى (spontaneity) را در نظر بگيريم و بيش از همه هنر او در ارتباط با شنوندگانش، به وجد آوردن آنها و جادو كردن آنها بدون در غلتيدن در مانريسم (mannerism).