۱۳۸۷ فروردین ۱۲, دوشنبه

تفتيش عقايد

دوستان عزيز، چرا به خودتان اجازه تفتيش عقايد مى دهيد. چرا مى خواهيد مارالان هر چه در ذهن دارد و ندارد روى ميز بريزد. چرا وفادارى و يا عدم وفادارى به اين و يا آن مفهوم كه از نظر خود شما خط قرمز براى احساس مسيوليت و يا عدم مسيوليت در مقابل ديگران است، معيار قضاوت مى شود. مگر اينجا ارتش است كه من به پرچم اظهار وفادارى كنم. چرا نمى خواهيد درك كنيد كه مرز انسانيت، عدالت و مسيوليت از بين وفاداران به ايران و غير وفاداران نمى گذرد. لس آنجلس نشينان چمدان بدست هر روز حاضرند صد بار در مقابل پرچم سجده كنند و ده بار روزانه اظهار وفادارى به آنچه براى شما مقدس است بكنند. آيا فكر مى كنيد آنها همفكران و همراهان بهترى براى شما خواهند بود. آيا احساس مسيوليت بيشترى در مقابل رضا پهلوى احساس مى كنيد. چرا خودتانرا روى مسايل مشخص متمركز نمى كنيد و فقط جبهه بندى و گروه بندى مى كنيد. حالا گيرم مارالان آنگونه كه دلخواه شماست اعلام وفادارى نكرد. بعدش چه. يعنى چه كه در مقابل او احساس مسيو ليت كمتر خواهم كرد. اگر قرار بود احساس مسيو ليت بيشتر بكنيد قرار بود چه كارى براى مارالان انجام دهيد كه با عدم وفاداريش آن كار را انجام نخواهيد داد. شما قدم در عرصه اى نهاده ايد كه اسمش همانطور كه آقاى نگاهى گفت تفتيش عقايد است. كمى از اين مباحث خاله زنك بازى فاصله بگيريم و روى مسايل مشخص با فاكت و سند متمركز شويم. من دارم ميگويم من خودم را يك شهر وند جهانى ميدانم و شما ميگوييد دارد طفره ميرود و نمى خواهد اعلام وفادارى كند. من به پدر خودم هم اعلام وفادارى نمى كنم! من يك انسان هستم و شما دلتان ميخواهيد مرا “بالاى دا”ر ببينيد چرا كه وفادار به آرمان هاى شما نيستم. دنيا هاى ما خيلى با هم فاصله داردو من از اين بابت متاسف نيستم.

هیچ نظری موجود نیست: