عدالت

عدالت…

“برخوردارى از عدالت، تمناى ديرين و خواست هميشگى هر انسانى براى بهبودى، خشنودى و خوش بختى خودش بوده و هست. خوش بختى يکى، اما، ممکن است براى ديگرى خوش بختى نباشد و يا حتا بدبختى به بار آورد. از همين روست که خوش بختى تنها در پرتو عدالت در جامعه ممکن است.
خوش بختى، احساسى سوبژکتيو است و اگر عدالت به معنى خوش بختى فردى باشد، نظم عادلانه اجتماعى امرى ناممکن خواهد بود. از همين روست که ” فايده باورى قاعده مند” مى کوشد به خوش بختى درون مايه اى اجتماعى بدهد: هرگاه جامعه در تماميت خود در رفاه و خوش بخت باشد، عدالت برقرار است.”

“ارسطو ميان فضيلت هاى وجدانى و اجتماعى تفاوت مى گذارد. عدالت، به عنوان فضيلت اجتماعى، تخته بند شيرازه وجودى اخلاق، اقتصاد و سياست است. درون مايه عدالت عبارت است از برابرى.”
http://www.falsafeh.com/farsi.htm