كمپين مبارزه براى اجراى ماده ١٥ قانون اساسى !

نقل قول: “هر گروه اجتماعی که حقوق و منافعش از سوی نظام جمهوری اسلامی مورد تعدی قرار گرفته است می‌باید، سرانجام، تشکل ضد تبعیض خود را سازمان دهد؛ راه میان‌بری موجود نیست.” پايان نقل قول. برگرفته از مقاله “ازاصلاح‌طلبی حکومتی تا جنبش حقوق شهروندى” - مهرداد مشايخى(1).
اين دقيقا آن رهنمود درستى است كه ترك ها و بلوچها و عربها و كردها در ايران مى بايد آويزه گوش سازند. راه میان‌بری موجود نیست. تركها مى بايد شبانه روز و خستگى نا پذير دنبال تشكل باشند حتى در ساده ترين و ابتدايى ترين شكل آن. خواسته ها مى توانند كاملا پيش پا افتاده باشند اما بايد همديگر را پيدا كرد و با هم صحبت كرد و كوشيد با تشكيل هر آنچه مى تواند تعدادى را دور هم جمع كند نطفه هاى اعتراضات فردا را بست. يك مثال چيزى شبيه به كمپين يك ميليون امضاى زنان است. تركها ميتوانند براى اجراى ماده ١٥ قانون اساسى تلاش هاى مشابهى انجام دهند. تلاش براى اجراى ماده ١٥ ابدا به معنى آرى گفتن به كل آن نيست بلكه هدف ايجاد جريانى است كه ميتواند زمينه اى براى فعاليت پيدا كند. هدف ايجاد تشكلى است كه بتواند اين خواست را در آينده به خواستى سياسى فرا روياند. با خواستارى اجراى يك ماده از قانون اساسى احتمال تضييقات و فشار ها كمتر است و يك امر مهم آن است كه تمامى اقشار مردم را ميتوان حول آن گرد آورد. كمتر كسى را ميتوان در ايران پيدا كرد كه مخالف آزادى زبان مادرى باشد. تركها تنها با مبارزه مستقل خود و با ايجاد زمينه هاى مناسب و مردمى در مبارزه، ميتوانند نطفه هاى دمكراسى آينده و حكومت از طريق مردم را پايه ريزى كنند. مامشكلات خود رابهتر از همه مى شناسيم و تنها خودمان هستيم كه مى توانيم براى رفع آنها تلاش كنيم. انتظار از ديگران اتلاف وقت است. تنها با مبارزه اى مستقل است كه مى توانيم خود را باور كنيم و به نيروهاى خود ايمان آوريم. پس زنده باد كمپين مبارزه براى اجراى ماده ١٥ قانون اساسى !
اگر دمكراسى به معنى حكومت مردم است ما بايد از همين حالا هسته ها و نهاد هاى اين حكومت آينده را پى ريزى كنيم و از همين امروز شروع به تمرين آن كنيم. اگر ما امروز موفق شويم كمپين مبارزه براى اجراى ماده ١٥ را راه بيندازيم تجربه هاى بسيار از آن خواهيم آموخت، همديگر را خواهيم شناخت، ارتباطات و سازماندهى را ياد خواهيم گرفت، نحوه مقابله با حيله وفريب هاى حكومت اسلامى را خواهيم آموخت، نيروهايمان ، قابليت هايمان، نكات مثبت و منفى مان، ضعف ها، نظريات مان را بيشتر خواهيم شناخت و خواهيم توانست از آنها سكويى مقاوم براى خواستهاى سياسى آينده بسازيم. ابدا نبايد از اين موضوع ترسيد كه ما را متهم به طرفدارى از قانون اساسى كنند. اگر كسى راه بهترى مى شناسد ارايه دهد. منفعلان را بايد به حال خود واگذاشت. هدف بايد ايجاد زمينه اى براى فعاليت در جهت خواست هاى مردم باشد. بدون زمينه كار و فعاليت ، بهترين ايده ها تنها روى كاغذ خواهند ماند. اين هم يك شعار ازمن: اون بشيمين جى ماده، گرى گده اجرايه! اگر دوستان ميتوانند شعارهاى ديگرى ارايه كنند من يكى خوشحال خواهم شد. شايد هم سايت آقاى نگاهى را بتوان آغازى براى چنين كمپينى ديد؟!
(1) http://www.iran-emrooz.net/index.php?/politic/more/15519