خوبى دمكراسى

خوبى دمكراسى به اين است كه همه مى توانند حرف بزنند و خيلى ها هم حرف مى زنند. واز آنطرف هم همه مى توانند گوش كنند اما تنها تعدادى گوش مى كنند. و چون تعداد آنهايى كه حرف مى زنند زياد است به حرف هاى همه هم نمى توان گوش داد. و حتى اگر بشود به حرف هاى همه گوش داد، امكان تفحص و تحليل بر اى همه آنها موجود نيست. البته نه كه ما دمكراسى در ايران داشته باشيم ولى حقا اين اينترنت غربى ها يك نيمچه دمكراسى مجازى فراهم آورده كه ما داريم در آن تمرين مى كنيم و دارد يواش يواش دو زارى مان مى افتد كه دمكراسى به اين راحتى هم نيست. شما دو تا گوش و دو تا چشم اگر داشته باشيد بايد چند تاى ديگر هم قرض كنيد، از تفريح و استراحت و خانواده و اين جور چيز ها هم بگذريد تا بتوانيد در صورت امكان سر تيتر خبر ها را بخوانيد و با صرف كلى وقت و هزينه و اعصاب حدودا بدانيد كه سكان زمان در دست كيست و دانشمندانى چون آقاى علا همين طورى يك سرى انباشته هاى ذهنى آكنده از آرزو را بعنوان حقيقت مسلم به خورد شما ندهند. حالا اگر كسى باشيد مثل كامنت گذار گرامى ما رهگذر كه هنوزاز مقصد مى پرسد بايد گفت دوست گرامى اگر نيازى به جستجو و يافت حقيقت در خود احساس مى كنيد اول آن آى پود را از گوشتان و آن عينك دودى را از چشمان تان در آوريد و سپس با اتلاف اوقات گران بهايتان نوشته هاى چند هفته اخير را از نظر بگذرانيد و سپس بگوييد آيا مقصد ما معلوم است يانه. اگر شما نخواهيد ببينيد، هيچكس نمى تواند شما رابه ديدن وادار كند. و اگر نبنيد ازقافله عقب مى مانيد. و اگر نخواهيد گوش كنيد هيچكس نمى تواند شما را به گوش دادن وادار كند و خوبى دمكراسى هم به همين است.