جريانات اجتماعى در جوامع استبداد زده قابل پيش بينى نيستند. در مورد ما هم غير از اين نيست. ما خوشحال از اينكه با نقل مكان از اتوبوس كه ديگر جاى سوزن انداختن درش نبود به يك قطار بزرگ تا مدتى مشكل جا و مكان نخواهيم داشت و قادر خواهيم بود در آرامش و با بهره گيرى از هواى لطيف فوت شده از ايركانديشن موجود در ترن مدرن مان به بحث هاى روشنفكرانه پرداخته و نور مدرنيت در برخى از افكار تاريك مانده بيندازيم، فلذا بايد اعتراف كنيم كه افكار خودمان هم زياد درست از آب در نيامدند و هجوم اهالى سر راه قطار براى سوار شدن و يا بهتر بگوييم آويزان شدن از آن به حدى رسيده كه ايده هاى تازه اى را مى طلبد تا اين همه مشتاقان امكان همسفرى بيابند. با اين ترتيب برنامه ريزان ترس ورشان داشته كه نكند قطار طبق برنامه نتواند وارد ايستگاه راه آهن تبريز شود. البته اميد هنوز باقى است و فعالان با بلندگو مردم را از نزديكى به ريل ها بر حذر مى دارند تا قطار بتواند به حركت آرام و برگشت ناپذيرش ادامه دهد و روز چهارشنبه آينده وارد ايستگاه راه آهن تبريز شود. البته برخى منابع مطلع احتمال مى دهند كه دليل هجوم مردم مى تواند زمزمه نامگذارى اول خرداد به نام روز ملى تركها باشد و مردم علاقه شديدى نشان مى دهند در اين روز در تبريز باشند. البته ما خودمان نظر مثبت به اين نامگذارى داريم ولى چون هنوزقضيه رسمى نشده است آن را اعلام نمى كنيم. اين عكس را از طريق ماهواره به ما رسانده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر