آقاى دكتر رنجبر با تشكراز كامنت هاى مبسوط تان.
واقعيات صد سال اخير تاريخ ايران نشان مى دهند كه ما تاكنون نتوانسته ايم جامعه اى در خور و شايسته و قابل زندگى براى خودمان بسازيم و به نظر هم نمى رسد به اين زودى ها تغيير محسوسى در اين وضعيت پيش آيد. بخشى از دلايل اش را شما بدرستى در نوشته هايتان آورده ايد. من معتقدم پول هاى باد آورده نفت كژ راهه ما را كژ تر كرده است. قدرت خريد خودكامگان حاكم را بيشتر كرده و آنها را در تعميق بردن استبداد و فسادشان يارى كرده است. مگر بدون پول نفت شاه مى توانست آن چنان ديوانه بازى ها را در سال هاى آخر حكومتش در بياورد؟ ژاندام منطقه شود؟ سپاه جاويدان بسازد؟ ساواكش آن گونه انگل وار رشد كند؟ يكى از بزرگترين ارتش هاى منطقه را بسازد و حداقل پنجاه هزار مستشار غربى را بكار گمارد؟ پول هاى نفت سر چشمه ستم و تبعيض اند و گرنه نبايد تفاوت زيادى بين تهران و تبريز بلحاظ رشد اقتصادى وجود مى داشت. با پول هاى نفت دولت ها نياز هاى مردم را با سوبسيد هاى هنگفت تامين كرده اند و كار بجايى رسيده است كه ما در يك دنياى غير واقعى زندگى مى كنيم. مقايسه كنيد صورتحساب ماهانه آب و برق و گاز و تلفن يك ايرانى را با يك فرانسوى. يك فرانسوى شايد سى برابر بيشتر مى پردازد. قيمت بنزين هم كه نيازى به گفتن ندارد. آيا با اين كار مردم گروگان دولت نيستند؟ آيا بدون پول نفت بعد از انقلاب دولت قادر بود همه صنايع را باصطلاح ملى كند تا بدست يك تعداد آدم بى اطلاع بسپارد كه هيچ گونه آگاهى از آن كار نداشتند. نتيجه اش آن شده است كه تعطيل كردن بسيارى از واحد هاى باصطلاح توليدى دولتى خرجش كمتر است. ما نشان داده ايم كه نمى توانيم از دلار هاى نفتى درست استفاده كنيم. يك بخش از طرح نجات اين جامعه در آينده بايد صرف رابطه قدرت هاى سياسى با در آمد هاى نفتى شود. بايد دست دولت مركزى را از اين در آمد ها كوتاه كرد. تمرگزايى در استفاده ازپول نفت بايد از بين برود. اگر قرار است ايران تماميت ارضى اش را حفظ كند و به طريق فدرالى اداره شود بايد به واحد هاى آن اجازه داد خودشان در مصرف پول نفت كه بايد بطور عادلانه در بين آنها تقسيم شود تصميم بگيرند و حتى شايد از اين طريق رقابت سالمى بين واحد ها در استفاده درست از اين در آمدها بوجود آيد.
واقعيات صد سال اخير تاريخ ايران نشان مى دهند كه ما تاكنون نتوانسته ايم جامعه اى در خور و شايسته و قابل زندگى براى خودمان بسازيم و به نظر هم نمى رسد به اين زودى ها تغيير محسوسى در اين وضعيت پيش آيد. بخشى از دلايل اش را شما بدرستى در نوشته هايتان آورده ايد. من معتقدم پول هاى باد آورده نفت كژ راهه ما را كژ تر كرده است. قدرت خريد خودكامگان حاكم را بيشتر كرده و آنها را در تعميق بردن استبداد و فسادشان يارى كرده است. مگر بدون پول نفت شاه مى توانست آن چنان ديوانه بازى ها را در سال هاى آخر حكومتش در بياورد؟ ژاندام منطقه شود؟ سپاه جاويدان بسازد؟ ساواكش آن گونه انگل وار رشد كند؟ يكى از بزرگترين ارتش هاى منطقه را بسازد و حداقل پنجاه هزار مستشار غربى را بكار گمارد؟ پول هاى نفت سر چشمه ستم و تبعيض اند و گرنه نبايد تفاوت زيادى بين تهران و تبريز بلحاظ رشد اقتصادى وجود مى داشت. با پول هاى نفت دولت ها نياز هاى مردم را با سوبسيد هاى هنگفت تامين كرده اند و كار بجايى رسيده است كه ما در يك دنياى غير واقعى زندگى مى كنيم. مقايسه كنيد صورتحساب ماهانه آب و برق و گاز و تلفن يك ايرانى را با يك فرانسوى. يك فرانسوى شايد سى برابر بيشتر مى پردازد. قيمت بنزين هم كه نيازى به گفتن ندارد. آيا با اين كار مردم گروگان دولت نيستند؟ آيا بدون پول نفت بعد از انقلاب دولت قادر بود همه صنايع را باصطلاح ملى كند تا بدست يك تعداد آدم بى اطلاع بسپارد كه هيچ گونه آگاهى از آن كار نداشتند. نتيجه اش آن شده است كه تعطيل كردن بسيارى از واحد هاى باصطلاح توليدى دولتى خرجش كمتر است. ما نشان داده ايم كه نمى توانيم از دلار هاى نفتى درست استفاده كنيم. يك بخش از طرح نجات اين جامعه در آينده بايد صرف رابطه قدرت هاى سياسى با در آمد هاى نفتى شود. بايد دست دولت مركزى را از اين در آمد ها كوتاه كرد. تمرگزايى در استفاده ازپول نفت بايد از بين برود. اگر قرار است ايران تماميت ارضى اش را حفظ كند و به طريق فدرالى اداره شود بايد به واحد هاى آن اجازه داد خودشان در مصرف پول نفت كه بايد بطور عادلانه در بين آنها تقسيم شود تصميم بگيرند و حتى شايد از اين طريق رقابت سالمى بين واحد ها در استفاده درست از اين در آمدها بوجود آيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر