“جدا شدن کشورها از هم در بهترین حالت مورد چک و اسلواکی ست که مسالمت آمیز جدا شدند ولی همین ها دوباره با پرچم های خودشان در ترکیب اتحادیه اروپا متحد شدند.”
اين جمله به ظاهر ساده مى تواند طرح يك استراتژى دمكراتيك براى آينده ايران تلقى شود. يعنى به نظر مى رسد كه ما بهتر است بنوعى مسالمت آمیز از هم “فاصله” بگيريم و بر پايه اصول جديدى دوباره با هم “متحد” شويم، البته كاملا آزادانه و بر اساس راى مردم. اگر آن موقع مردم آذربايجان به حكومتى بر اساس آموزش هاى كوروش و داريوش در سرزمين خودشان گردن نهادند آن موقع همه مجبور خواهند بود به اين راى احترام گذارند. اما ابتدا بايد به همه اجازه داد حرفشان را بزنند و راى شان را بدهند. اين يك نكته تمايز بين آرياگرا ها و دمكرات هاست. آنها مى گويند اين سيستم چند هزار ساله براى همه خوب است. اين ها مى گويند اجازه دهيد مردم خودشان انتخاب كنند. چرا كه ما حداقل تجربه شاهنشاه را پشت سر داريم و مى دانيم با تيورى هاى زيبا چه عروس زشتى مى توان تحويل داماد داد. شايد يك راه نجات، فرار از تمركز قدرت در تهران و پخش آن در كل كشور است، بر اساس پيمان ها و قراردادهاى تازه بين واحد هاى مستقل و تازه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر