نفت و پول هاى بادآورده اش

نفت و پول هاى بادآورده اش يك مشكل بسيار بزرگ و يك مسيله ساختارى در ايران پديد آورده است كه از حداقل چهل سال قبل به اين سو هم چون علف‌ هرزه قدرتمندى، خود را در تاروپود جامعه تنيده و زخم هاى بسيار عميق اقتصادى، اجتماعى، سياسى، فرهنگى و روانى بجاى گذاشته است. در ايران نه كار كردن كه كار نكردن ارزش است. در ايران شما مى توانيد باد در غبغب انداخته و با افتخار تعريف كنيد كه از زير كار در رفته ايد. در ايران نيازى به برنامه ريزى نيست. نيازى به تحقيق نيست. در ايران صنعت مادر وجود ندارد. در ايران خيلى چيزها فقط ظاهر است و به همين خاطر چشم و هم چشمى از درجه بالاى توجه برخوردار است. ايرانى ها پر توقع اند چرا كه از پول باد آورده نفت زندگى مى كنند، برخى كمتر، برخى بيشتر. نشستن در خانه براى بسيارى از مشاغل دولتى هزينه اش براى دولت كمتر از رفتن سر كار است. قصد من ابدا زير سوال بردن زحمت و يا كار كسى نيست. اين سيستم آنگونه به مدد دلارهاى نفتى به كژراهه رفته كه اصولا قادر نيست كار و توان انسانها را به ثروت تبديل كند. قضيه بر عكس است. انسانها و زحمت آنها دست و پا گير است. ضرورتى براى سرمايه گذارى در توليد نيست. توليد، برنامه و دانش وامنيت و زمان مى خواهد كه ساختار هاى شاهنشاهى و اسلامى فاقد آن بوده و هستند. در نتيجه پول و درآمدها در داد و ستد و دلالى بكار مى افتند. نبود يك نظام مالياتى برمشكلات مى افزايد. فساد، در اين سيستم اجتناب ناپذير است. بخاطر نبود توليد و بخش خصوصى قدرتمند و فقدان مراكز قدرت اقتصادى مستقل از دولت، مردم به نوعى گروگان قدرت سياسى حاكم هستند. با قيمت هاى نان و بنزين و گاز و آب و برقى كه در ديگر كشورها مردم فقط خواب آنها را مى بينند، دولت مردم را مثل يك زندانى اسير خود كرده است. مردم هيچ گونه امكان بازى و قدرتمدارى ندارند. پول نفت هم چون اهريمنى اين جامعه را در چنگ خود دارد و مشكل بسيار بزرگتر از آن است كه بتوان به اين زودى ها آن را حل كرد. البته اين حقايق كشف من نيستند و ساليان است كه همه آنها را مى شناسند. من شخصا اميدوارم كه نفت نباشد تا ما هر چه زود تر به سامان برسيم. اين هم پاسخى به دوست شيرازى مان كه تصور كرده بودند بنده عربده كشان در پى باج گيرى مالى هستم. اگر از دست من بر مى آمد، همين فردا عطاى نفت را به لقايش مى بخشيدم. مرگ يك بار، شيون يك بار.