سلول هاى بيكار مغز

دوستان عزيزى كه هر از چندى سوالات من درآوردى از نوع چهارجوابى و يا يك جوابى طرح مى كنند و با سماجتى هوچيگرايانه و دغلكارانه در پى اخذ پاسخ هستند: شما هر هدف ميمون و ناميمون هم كه از گشايش اين جبهه هاى مجازى و موهومى داشته باشيد، من يكى به سوالاتى پاسخ مى دهم كه حداقل حداقل ها را دارا باشد. سوال شما درست مثل اين است كه اگر دايى من آن قضيه را نداشت اسمش را چه بگذاريم؟ به من چه مربوط است؟ من شبانه روز به فكر جنگ نيستم. بلكه تمام سعى ام جلوگيرى از آن است. اگر جنگى هر كجا در گيرد من در طرف صلح هستم. شما مثل اينكه تمام مسايل تان را حل و فصل كرده ايد و داريد دنبال مشكلات ناموجود مى گرديد. چرا و بر اساس چه مدارك و شواهد و احتمالاتى قرار است بين ايران و تركيه جنگى در بگيرد؟ چرا تا اين حد اعلا به مسخرگى در غلتيده ايد؟
من از زير پاسخ در نرفته ام. من از پاسخ به سوالات بيهوده معذورم. كمى هم آن سلول هاى بيكار مغزتان را به افكار انسان دوستانه و آينده نگر و صلح جويانه و بشر دوستانه واداريد كه از فرط بيكارى به هذيان گويى افتاده اند !