مديريت جهانى احمدى نژادى و فاجعه درياچه اورميه
آنهايى كه در نظام پهلوى ها و نظام فعلى ولى فقيه، كمر به نابودى هويت ملت ترك ساكن در مرزهاى جغرافيايى ايران بسته بودند و تا آن جا پيش رفتند كه حتى زبان مادرى آنها را نيز به مسلخ كشاندند بى شك با ديدن خروش ملى در سال هاى اخير در آذربايجان بر خود مى لرزند. ابتكار عمل ترك ها در بروز نيات و آرزوهاى ديرينه شان ستودنى و نشان از عمق نارضايتى و گستردگى آگاهى ملى و اجتماعى دارد كه مدت هاست شكل يك جنبش ملى به خود گرفته و مرز هاى تمام اقشار و طبقات را در نورديده است.
نيروهاى بالنده و ضد آپارتايد در نهاد انسان هاى ترك به آن اندازه مهيب و خروشان است كه چون موجى بزرگ و لايزال در مرور زمان شكل خود را تغيير مى دهد و در عرصه هاى متفاوت جارى مى شود و با گذر خود از اين عرصه ها صلابت و مصمم بودن خود را به نمايش مى گذارد و نشان مى دهد تا چه اندازه شعور ملى آن بالاست.
اين شعور ملى آگاه است كه محيط زيست در دنياى امروز تا چه اندازه در خطر است و حفظ و نگهدارى آن جزو لاينفك وظيفه هر انسان. حكومت هاى مركزى تهران كه براى آذربايجان تنها بدبختى و فقر و غارت به ارمغان آورده اند، در مقابل نابودى درياچه اورميه كه چون گوهرى زمردين در دل آذربايجان آرميده است با وجود هشدار ها و مقالات و نوشته هاى بى شمار ترك زبانان كوچكترين عكس العملى از خود نشان نداده اند. جاى تعجبى هم ندارد چرا كه مقامات تهرانى نه آذربايجان را مى شناسند و نه علاقه اى به حفظ محيط زيست آن دارند. هم و غم شبانه روزى آنها حفظ تماميت ارضى است. هر چه آذربايجان خشك تر و بدبخت تر باشد لابد حفظ تماميت ارضى آسان تر خواهد بود.
دولت پرمدعاى آقاى احمدى نژاد بايد به اين سوال ساده پاسخ دهد در حالى كه مشاوران و كارشناسان ايشان در حال تهيه و تنظيم برنامه اى عظيم براى مديريت جهانى مى باشند براى جلوگيرى از خشك شدن درياچه اورميه چه برنامه هايى ارائه داده اند و چه پروژه هايى را مد نظر گرفته اند. چرا از ميان هزارها پروژه اى كه ايشان در سفر به آذربايجان ادعا مى كنند به اجرا در آمده يا در خواهد آمد حتى يكى از آنها در ارتباط با فاجعه درياچه اورميه نيست. آيا آب هاى اورميه كم ارزش تر از آب هاى خليج فارس است چرا كه كمتر روزى است كه اخبار دفاع و حمايت از آن در رسانه مطرح نباشد.
پس براى محكوم كردن انفعال و عدم تحرك مقامات و مسئولان در عدم اجراى وظايفشان براى جلوگيرى از خشك شدن درياچه گهربار اورميه و براى نشان دادن عزم راسخ و متحد خود در روز سيزده فروردين به حمايت از عروس آذربايجان بپا خيزيم و نشان دهيم كه سرنوشت محيط زيست ما جدا از سرنوشت جمعى ما نيست.
مارالان تبريزلى
آنهايى كه در نظام پهلوى ها و نظام فعلى ولى فقيه، كمر به نابودى هويت ملت ترك ساكن در مرزهاى جغرافيايى ايران بسته بودند و تا آن جا پيش رفتند كه حتى زبان مادرى آنها را نيز به مسلخ كشاندند بى شك با ديدن خروش ملى در سال هاى اخير در آذربايجان بر خود مى لرزند. ابتكار عمل ترك ها در بروز نيات و آرزوهاى ديرينه شان ستودنى و نشان از عمق نارضايتى و گستردگى آگاهى ملى و اجتماعى دارد كه مدت هاست شكل يك جنبش ملى به خود گرفته و مرز هاى تمام اقشار و طبقات را در نورديده است.
نيروهاى بالنده و ضد آپارتايد در نهاد انسان هاى ترك به آن اندازه مهيب و خروشان است كه چون موجى بزرگ و لايزال در مرور زمان شكل خود را تغيير مى دهد و در عرصه هاى متفاوت جارى مى شود و با گذر خود از اين عرصه ها صلابت و مصمم بودن خود را به نمايش مى گذارد و نشان مى دهد تا چه اندازه شعور ملى آن بالاست.
اين شعور ملى آگاه است كه محيط زيست در دنياى امروز تا چه اندازه در خطر است و حفظ و نگهدارى آن جزو لاينفك وظيفه هر انسان. حكومت هاى مركزى تهران كه براى آذربايجان تنها بدبختى و فقر و غارت به ارمغان آورده اند، در مقابل نابودى درياچه اورميه كه چون گوهرى زمردين در دل آذربايجان آرميده است با وجود هشدار ها و مقالات و نوشته هاى بى شمار ترك زبانان كوچكترين عكس العملى از خود نشان نداده اند. جاى تعجبى هم ندارد چرا كه مقامات تهرانى نه آذربايجان را مى شناسند و نه علاقه اى به حفظ محيط زيست آن دارند. هم و غم شبانه روزى آنها حفظ تماميت ارضى است. هر چه آذربايجان خشك تر و بدبخت تر باشد لابد حفظ تماميت ارضى آسان تر خواهد بود.
دولت پرمدعاى آقاى احمدى نژاد بايد به اين سوال ساده پاسخ دهد در حالى كه مشاوران و كارشناسان ايشان در حال تهيه و تنظيم برنامه اى عظيم براى مديريت جهانى مى باشند براى جلوگيرى از خشك شدن درياچه اورميه چه برنامه هايى ارائه داده اند و چه پروژه هايى را مد نظر گرفته اند. چرا از ميان هزارها پروژه اى كه ايشان در سفر به آذربايجان ادعا مى كنند به اجرا در آمده يا در خواهد آمد حتى يكى از آنها در ارتباط با فاجعه درياچه اورميه نيست. آيا آب هاى اورميه كم ارزش تر از آب هاى خليج فارس است چرا كه كمتر روزى است كه اخبار دفاع و حمايت از آن در رسانه مطرح نباشد.
پس براى محكوم كردن انفعال و عدم تحرك مقامات و مسئولان در عدم اجراى وظايفشان براى جلوگيرى از خشك شدن درياچه گهربار اورميه و براى نشان دادن عزم راسخ و متحد خود در روز سيزده فروردين به حمايت از عروس آذربايجان بپا خيزيم و نشان دهيم كه سرنوشت محيط زيست ما جدا از سرنوشت جمعى ما نيست.
مارالان تبريزلى
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر