قطار سبز

براى قطار سبز و تمام سرنشينان و همراهان آن آرزوى موفقيت دارم چرا كه فكر مى كنم در پى آزادى و دمكراسى بيشتر براى پيروان خويش است. همواره بر اين نظر بوده ام كه راه حل مشكلات در راه اندازى قطار هاى متفاوت است و واقعيات دارند نشان مى دهند كه قطارهاى متفاوت و رنگارنگ لازم است. شايد اين ماشين هاى غران در زمان هاى متفاوت از ايستگاه هاى مشتركى رد شوند. اما آنها نه مدل يكسانى دارند، نه سوخت مشترك و نه محتواى برابر و بنده بر آنم كه نمى توانند هم داشته باشند. اميدوارم قطار سبز، قطار ما را هم در گذر از گردنه ها ياريگر باشد و بالعكس. اما چند و چون آن براى من در هاله اى از ابهام است. نيز اميدوارم كه تعداد قطار ها بيشتر شود و همه آنها بتوانند ايستگاه هاى خود را مشخص كنند. ايستگاه زبان يكى از اولين ايستگاه هاى قطار ماست. ايستگاه بعدى ما رسانه هاى خودى و به زبان خودى است. اما قطار سبز چنين ايستگاه هايى لازم ندارد. قطار زنان هم ايستگاه هاى خودش را دارد و لاجرم با ايستگاه هاى ديگران يكسان نيست. خلاصه مى خواهم بگويم مشكلات ابعاد متفاوت دارند و راه حل ها هم بايد متفاوت باشند. يكسان سازى و وحدت طلبى نقض واقعيات زمينى است. آزادى و دمكراسى تنها با تكثر و پلوراليسم امكان پذير است.